Өглөө бүр сэрэхэд хамгийн түрүүнд цонхны цаана саарал манан суунаглана. Хүйтэн агаарт нүүрээ наахад гашуун утааны үнэр хамар сэтэлж, “дахиад нэг өдөр ингэж л эхэлж байна” гэж бодогдоно. Хүүхдээ цэцэрлэгт хүргэх, ажилдаа явах. Энэ бүхнийг “амьдрал” гэж нэрлэхэд нэг л гунигтай.
Хотоор дүүрэн машин. Хүн бүр хаа нэгтээ яарч байгаа ч хэн ч цагтаа хүрч чаддаггүй. FM-ээр “Өнөөдөр түгжрэл хэвийн хэмжээнд байна” гэж хэлэхэд инээмсэглэхээс өөр аргагүй. Түгжрэл хэвийн гэж үг байж болох уу? Энэ бол бидний амьдралын нэг хэсэг болтлоо “өөрийн болгосон” асуудал.
Хүүхдүүдийнхээ уушгийг хамгаалахын тулд агаар шүүгч авч, цонхоо битүүлж, гэрээ битүү оромж болгох гэж оролддог бид. Гэтэл тэр шүүлтүүрийн цаана хотоо бүтээж, амьдралаа залгуулж буй мянга мянган хүн утаатайгаа эвлэрч сууна. Энэ нь хөгжлийн төлөөс биш - анхааралгүй бодлогын үр дүн.
Бид хотоо зөвхөн барилга, зам, машин гэж хардаг. Харин хот гэдэг бол хүн өөрөө шүү дээ.
Хүн амьсгалж, хөдөлж, амьдрах орон зай. Түгжрэл бол машины биш, төлөвлөлтийн асуудал. Утаа бол өвлийн биш, хариуцлагын асуудал.
Заримдаа би боддог. Хэрвээ бидний амьдралын чанарыг “хөдөлгөөнөөр” хэмждэг байсан бол Улаанбаатар дэлхийд хамгийн “зогсонги” хот байх байсан байх. Замдаа 40 минут гацахад хүн өөрийгөө бодох завтай болдог.
Гэхдээ энэ зав нь амьдралын баяр баясгаланг биш, бухимдлыг тээдэг цаг.
Хүүхдүүд хотоор гүйх орон зайгүй, хөгшид цэвэр агаарт алхах боломжгүй, залуус ирээдүйгээ энд төсөөлөхөд хэцүү.
Энэ бол бидний ирээдүй түгжрээнд гацаж, утаанд уусан байгаагийн шинж.
Гэхдээ бүх зүйл оройтсон биш. Хотын утаа, түгжрэл гэдэг хоёр асуудлыг бид зөвхөн “засгийн бодлогоор” биш, “иргэний ухамсраар” шийдэж чадна. Автомашины хэрэглээгээ хянах, нийтийн тээврийг дэмжих, ажил амьдралын тэнцвэрээ өөр өнцгөөс харах зэрэг нь жижиг ч гэлээ бодит өөрчлөлтийн эхлэл.
Нэг өдөр бид утаа багассан өглөөнд сэрээд, “энэ бүгдийг засаж болох байсан юм байна” гэж хэлэх үе ирнэ. Харин тэр өдрийг ирүүлэх эсэх нь өнөөдөр бидний гаргасан шийдвэр бүрээс шалтгаална.
Хотын утаа, түгжрэл бол ганц Улаанбаатарын асуудал биш. Энэ бол бидний сэтгэл зүрхний толин тусгал. Хэрвээ бид цэвэр агаарт, тайван хөдөлгөөнд хүрэхийг хүсвэл, эхлээд сэтгэлдээ цэвэр, бодлогодоо зоригтой байх ёстой. Энэ “сэдвийг” тоо баримттайгаар дахин нухацтай бодох шаардлагатай.
